Noordkaapreis

Noordkaap een begrip , het noordelijkst puntje van Europa dat via de weg te bereiken is. Dit punt wilde ik, samen met mijn vrouw, per fiets met bepakking afleggen ter gelegenheid van mijn 65ste verjaardag. Op 17 mei 2009 was het zover, op de fiets naar het CS in Amsterdam, samen met vrienden die ons wegbrachten. Op het perron stonden tot onze verrassing nog meer vrienden. We gingen met de nachttrein naar de Duits/Deense grens, dit stuk hadden we al zo vaak op de fiets afgelegd, dat we vonden dat we dit nu wel wat sneller konden afleggen. Na afscheid te hebben genomen vertrok de trein precies op tijd en konden we onze slaapcabine inrichten voor de nacht. Na een goede nachtrust kwamen we aan in Kolding.

We hebben de fietsen rijklaar gemaakt en wat proviand ingeslagen bij de restauratie. We zijn begonnen met route nr. 6, later gevolgd door route nr. 3.  Deze routes zijn meestal autoluw en onverhard, maar wel door prachtige natuurgebieden. Aangekomen op de eerste camping vlak voor Jelling, hebben we onze tent opgezet, ondanks het feit dat de camping eigenlijk nog gesloten was. De volgende ochtend hebben we eerst Jelling bezocht, en in het gezellige stadje koffie gedronken. Daarna onze reis vervolgd, onderweg  in Givskud boodschappen gedaan voor het avondeten, het grote voordeel van de Scandinavische campings is, dat er overal kookgelegenheid is binnen en meestal ook tafels en stoelen om te zitten. In  Givskud is een dieren/themapark om te bezoeken.  Het landschap in Denemarken is glooiend met kleine dorpjes , waar de kerken wit zijn en meestal bovenop een heuvel staan. Vanuit Givskud zijn we verder gereden door Vrads, waar een klein spoorwegmuseum is, waar we bij het restaurant even een koffiestop gedaan hebben. Door naar Silkeborg, dit is ook een mooi stadje om even een bezoekje te brengen. We blijven de route volgen en passeren Viborg en vervolgen onze weg naar Alborg, hier wordt het verkeer wat drukker, het is een van de grotere steden in Denemarken. Na Alborg  nemen we een stukje van route 12, later de Margrietroute, om uit te komen bij Løkken, dit is een grote badplaats met diverse attracties, waar je met de auto het strand op mag.  Dan de laatste 30 Deense kilometers naar naar Hirthals. 

In Hirthals gaan we met Colorline de oversteek maken naar Kristiansand in Noorwegen. Op de boot besluiten we om gebruik te maken van het lopend buffet, zodat we de rest van de dag niet meer hoeven te eten. Na een kleine 3 uur varen kwamen  we in Kristiansand aan, van de haven zijn we naar de camping gereden, ook hier was het seizoen nog niet begonnen en de camping dus nog niet geopend.  Toch de tent neergezet, gelukkig hadden we nog genoeg proviand om de volgende dag ook nog te kunnen ontbijten.

Na het ontbijt zijn we verder gegaan, door het Setesdal ( zilverdal ), via weg nr, 9, die parallel loopt met de rivier Otra, soms vlakbij, soms verder weg, Al snel kwamen we voor de eerste tunnel te staan, waar we onze verlichting hebben uitgeprobeerd, of we zichtbaar genoeg waren van achter ( op onze tassen had ik brandweerreflectie aangebracht en we droegen veiligheidshesjes). De weg werd steeds heuvelachtiger met soms hele steile stukken. In Haukligrund hadden we een camping gepland, maar die was helaas gesloten, gelukkig was 3km verderop nog een camping. Het is wel zo dat je mag wildkamperen, met toestemming. Op de route kom je eigenlijk alleen maar kleine dorpjes tegen, dus je moet altijd van tevoren goed bedenken waar je boodschappen kunt gaan doen.  Soms kun je wat levensmiddelen kopen bij een benzinestation, maar dit is lang niet overal zo. Tijdens het fietsen genieten we volop van de prachtige uitzichten en van de natuur, ondanks de inspanningen van het beklimmen van de heuvels , of wel bergen. Het traject lijkt wel enigszins op de Alpen. Het klimmen en dalen geeft wel een kik, we voelen ons klein en nietig in die prachtige Noorse natuur. Het weer kan grillig zijn, bij een bergpas kregen wij een sneeuwstorm, we moesten een tunnel  met een lengte van 7 km door, maar als fietser mocht je hier niet in, en dus moesten we over de pas verder. Dit ging niet, vanwege sneeuw en ijs, dus wat nu? Gelukkig was er een Noorse meneer, die ons en onze spullen in zijn busje door de tunnel bracht.. We regelden een huisje (hyter) op de camping, in verband met de sneeuwval. 

De volgende dag was het weer gelukkig weer opgeknapt, vlakbij de camping bleek een Stavkirke te zijn, die hebben we nog bekeken voordat we de route weer oppakten. Op dit traject kregen we 4 tunnels voor onze kiezen, hier mochten we wel doorheen, dit is ook een hele ervaring om als fietser, met veiligheidshesjes aan, door de minstens 6 km lange tunnels. Het landschap blijft je maar verrassen met prachtige decors. Buiten de tunnels krijg je ook te maken met pontjes in de route, onderweg raken we in contact met allerlei mensen en er worden veel foto's van ons gemaakt, iedereen vind ons stoer!  Uiteindelijk komen we uit bij de hoogste pas van Scandinavië, dit was wel de zwaarste etappe van de reis, 80 km klimmen met 13-17%  stukken erin , we hebben er 11 uur over gedaan op de eindbestemming voor deze dag, Lom, te komen. Greta's knie was flink geforceerd, dus besloten we om een rustdag te nemen en om de route aan te passen. Niet via de Geiranger Trollsigweg, maar via route nr. 15 naar Dombas, om daar vandaan de route weer op te pikken. De rustdag in Lom is de moeite waard, mooie kerk, museum en een fijn restaurant we heerlijk hebben gegeten. 

Na de rustdag hebben we de route weer voortgezet, we hebben weg nr. 15 gevolgd tot Odda, daarvandaan zijn we de hoofdweg E6 gaan volgen. Dit fietste wel wat beter, niet zulke zware heuvels, maar wel iets drukker qua verkeer. In Dombas aangekomen hebben we een fotozaak opgezocht, er waren wat problemen met het het overzetten van mijn geheugenkaart naar de mobiele harde schijf. Dit lukte alleen via een computer/laptop, het is niet anders, gelukkig gingen de foto's niet verloren. Vanuit Dombas gingen we richting Opppdal, waar we onze tent op de camping opzetten. Oppdal is een bekende wintersportplaats, die we natuurlijk hebben bekeken. Vervolgens via de E6 naar Soknes(Storen) gegaan, een vriendelijk natuurgebied,waar we doorheen fietsten voor we op de camping aankwamen, hier konden we wat proviand kopen, er was een Spar en een Coop. 

Van hier gingen we naar Vikhammer, een plaatsje verder dan Trondheim. Op deze camping zouden we een paar dagen blijven. De volgende dag zijn we met de trein naar Trondheim gegaan, om deze tweede stad van Noorwgen te gaan bezichtigen. Er staan veel huizen op palen langs het kanaal en de rivier Nidelva. Een van de bekendste gebouwen in Trondheis is natuurlijk de kathedraal. Het is een mooie, vriendelijke en schone stad. Vanuit Vikhammer zijn we weer verder gefietst via de E6, het blijft constant klimmen en dalen door de natuurgebieden, we blijven genieten van de prachtige vergezichten. Hoe meer we naar het Noorden rijden, hoe rustiger en stiller het verkeer wordt, ondanks de kleine dorpjes waar we doorheen fietsen. We hebben de E6 gevolgd tot Mosjøen, een plaatsje aan de kust, waar de meeste huizen gedeeltelijk op palen staan in verband met eb en vloed, Vanaf dit dorp zijn we het binnenland in gefietst, via de 78 naar Nesna, om daarvandaan over te varen naar weg nr. 17, die later overgaat in wegnr. 12 om in Mo I Rana te komen. Daar komen we dan weer op de E6. Dit gedeelte was redelijk vlak, maar hier was het weer niet zo goed, nogal wat regenbuitjes gehad. Qua natuur blijft het prachtig. In Mo I Rana zijn we een nachtje extra gebleven, even rusten en de benen strekken.  Het stadje bezocht en lekker uit eten geweest, wel lekker om een keer niet zelf te hoeven koken...... 

Mo I Rana achter ons gelaten en via de E6 richting Fauske, daarvandaan weg nr. 80 richting Bodø. Onderweg passeerden we de Poolcirkel, een toeristisch gebeuren. Het traject van Fauske naar Bodø was een kustweg met hier en daar een flinke heuvel maar weer met onvergetelijke vergezichten. In Bodø hebben we weer 2 nachten gestaan,  We hebben de stad bezocht en kaartjes gekocht voor de overtocht met de Hurtigruten naar de Lofoten voor de volgende dag. We voeren in de middag weg vanuit Bodø naar Stamsund, waarvandaan we naar Leknes zijn gefietst. Op deze camping hebben we een paar dagen gestaan, van hieruit hebben we een paar dagtochten gemaakt. Een daarvan ging naar het Vikingmuseum en het museum van de Hurtigruten, bij dit laatste museum ontmoeten we Peter. Peter was een Duitser woonachtig in Hamburg, en net als ik wou ook hij voor zijn 65ste verjaardag op zijn (lig) fiets de Noordkaap bereikt hebben. , hij liep als een rode draad door het vervolg van onze reis, tot aan Helsinki, Jaren later heeft hij ons thuis nog eens opgezocht. Na deze"rust"dagen zijn we naar Solvaer gefietst, voor onze volgende stop, de Lofoten, een paradijs qua natuur en prachtige landschappen met speciaal gebergte. 

We reden van de Lofoten zo de aangelegen eilanden van de Vesterälen ,hier was het veel vlakker, uiteindelijk fietsen we Andenes binnen, waar we een paar dagen zouden blijven, voordat we weer naar het vasteland zouden overvaren. Het uitjes om walvissen te spotten ging door de harde wind helaas niet door, jammer. In Andenes is mijn fiets van nieuwe kogels voorzien in het voorwiel (kogelbreuk), volgens de plaatselijke fietsenmaker kwam ik hier wel weer mee thuis. 's Avonds mooie foto's gemaakt van zon over het water.. In de campingkantine kwamen we nog 2 Peters tegen uit Nederland. Het was een prachtige tocht met de veerpont naar het vasteland. Daar aangekomen moesten we eerst weer een paar flinke bergen over, we kwamen nu wel de eerste rendieren tegen, en nog een ander, zeldzaam, dier: de veelvraat. De hoogvlakte naar Alta staat bekend als heel koud bij tegenwind, maar gelukkig hadden wij hier de wind mee. De enkeling die we tegenkwamen zat dik ingepakt, we hebben zelfs een bevroren baard gezien.....

Op de camping in Alta kwamen we Duitse Peter weer tegen. Op onze rustdag hebben we Alta bezocht en de avond doorgebracht met Peter en nog andere fietsers. Van Alta zijn we naar Repvag gefietst, waar we op 4 juli onze trouwdag hebben gevierd met een lekker etentje. De dag daarna zijn we door de tunnel (1 km 9% naar beneden, 1km vlak 212 meter onder de zeespiegel, en daarna weer 1km 9% klimmen) naar Honningsvag gereden, vroeger ging je hier met de boot naartoe, tegenwoordig dus door de tunnel. Op het eiland hebben wij ons tentje opgezet op de Nordkappcamping, beheert door een Nederlandse dame. Op 6 juli zijn we naar de Noordkaap gefietst, ons doel was bereikt, dit gaf wel een enorme kick. Bij het afdalen terug naar onze camping kwamen we Duitse Peter weer tegen, ook hij had zijn doel gehaald. We zijn nog 1 dag op de camping gebleven, voordat we de Noordkaap weer zouden verlaten.

Op 8 juli begonnen we aan de terugreis, we moesten overvaren van Honningsvag naar Kljølleford, Noord-Noorwegen. Ook Duitse Peter ging mee op de boot, hij ging door naar Kirkenes. 's Avonds kwamen wij op de camping aan, plekje voor de tent gezocht, en genoten van een prachtige zonsondergang. Het begon voor het eerst weer wat schemerig te worden. We dachten dat het nu wel wat vlakker zou worden, , maar helaas, het bleef klimmen en dalen, de uitzichten waren gelukkig nog steeds fantastisch. We hebben in Tana Bru een rustdag genomen, daar heb ik lekker gevist, en Greta heeft een van haar boeken uitgelezen. Hier hebben we bij de pizzabakker gegeten. Vanaf hier zijn we naar Neiden gereden, Neiden is een soort van Drielandenpunt, vlakbij Rusland en Finland.

De volgende dag reden we dus Finland binnen, waar we in contact kwamen met een Duitser, Johann, die 2 dagen met ons is meegereden. In Inaro hebben we het Sami-museum bezocht, er is wel veel veranderd in de loop van de tijd, vroeger de hondenslee, nu de sneeuwscooter of de heli om naar hun rendieren te gaan. Het gebied werd nu wat vlakker (heuvels in plaats van bergen) , de wegen waren lang van plaats naar plaats. Later zijn we nog in de winter naar Saariselka geweest, een totaal andere belevenis van het landschap. Dit landschap bestond nu uit vele meren, bomen werden talrijker langs onze route. In Rovaniemi was de poolcirkel van Finland, hier was de kerstman ook in de zomer. Je kon hier een kerstkaart uitschrijven, die dan werd verstuurd met de Kerst. Doorgereden kwamen we in Ranua terecht, waar we weer een rustdag namen. Op onze rustdag hebben we de plaatselijke dierentuin bezocht, kleinschalig maar wel met alle dieren die voorkomen in heel Scandinavie. 's Avonds hebben we gebruik gemaakt van de barbecue die op de camping aanwezig was voor algemeen gebruik. 

De volgende etappe ging naar Poulanka, waar we op een mooie camping aan het meer terechtkwamen. Hier ontmoeten we opnieuw Peter met nog enkele andere fietsers, die nog naar de Noordkaap onderweg waren, via de Finse route. Na een gezellige en mooie avond aan het meer, met een prachtige zonsondergang, zijn we gaan slapen. Na het ontbijt zijn we weer verder gereden, door de bossen en langs de meren, tot op heden hadden we vanaf de Noordkaap steeds prachtig, zonnig weer. Gelukkig hadden we geen last van de beroemde muggen. 's Avonds kwamen we op een camping aan, waar ze geen Engels verstonden, en wij spraken geen Fins, maar door gebarentaal met handen en voeten, begrepen ze toch dat wij een plaatsje zochten. We hebben daar prima geslapen, we hadden al een tijdje gemerkt dat we een route volgden met zendmasten voor telefoon en internet. Onderweg probeerden we onze website bij te houden zodat het thuisfront ook op de hoogte bleef van onze reis. Het bleek dat het Finse toetsenbord van de computers in de bibliotheken toch even anders in elkaar zat, maar met enige hulp lukte het uiteindelijk toch, om onze website bij te werken.

We fietsen naar Vaasa, een grote plaats aan de Botnische Golf. Hier hebben we weer een rustdag genomen, en het stadje bezichtigd. De volgende bestemming was de Mariastrandcamping, dit was de laatste camping aan de Botnische Golf, vanaf hier gingen we het binnenland van Finland in richting Helsinki. Deze camping lag aan een meer met alle faciliteiten die een mens zich maar kan wensen. (Nuumijärvi). OP deze camping heb ik nog in het kort verteld over onze fietstocht aan een groep Nederlanders die in Finland woonden en werkten, en die hier een gezamenlijk weekend doorbrachten. Hiervandaan fietsten we dwars door de bossen naar Ikaalinen, waar we alweer een camping aan een meer troffen., met een klein restaurant. Onderweg naar Tampere kwamen we langs het plaatsje Nokia, bekend van zijn telefoons, en vlakbij Tampere de Brandweerhoogwerker fabriek Bronto Skylift, die een van onze leveranciers was tijdens onze werkzaamheden bij Rosenbauer brandweerwagenfabriek. In Tampere hebben we een dag de tijd genomen om de stad te bezoeken, waar we o.a. een textielmuseum bezocht hebben. 

Nog twee campings onderweg genomen te hebben, kwamen we in Espee, ons plan was om hier een paar dagen te blijven, om van hieruit Helsinki te bezoeken, Tot onze verbazing was onze Duitse vriend Peter hier ook gearriveerd. We hebben een paar dagen met elkaar opgetrokken. Helsinki  bleek een mooie, moderne stad te zijn. Wij gingen van Helsinki richting Turku, om van daaruit naar Stockholm te varen. Peter ging via Estland en Polen naar huis, dus in Espee hebben we voor de laatste keer afscheid genomen. Via diverse kleine dorpjes kwamen we aan op de camping in Salo, met 130 km op de teller onze langste rit. We kochten een biertje maar dat moest ter plekke opgedronken worden. In Noorwegen heb ik het ook gehad dat ik 2 biertjes kocht in een supermarkt, die werden van de lopende band gehaald, het was 18.00 uur geweest, en dan mocht er geen alcohol meer worden verkocht in de supermarkt. (dit zijn wij natuurlijk niet gewend, zulke regels). Maar desondanks hebben we een fijne avond gehad.

Turku was onze laatste standplaats in Finland, we zijn een maand onderweg geweest door dit land, een mooi land, de taal is niet te lezen of uit te spreken! Vanuit Turku met de ferry naar Stockholm via Mariehamm, een eiland in de Oostzee, waar passagiers de boot konden verlaten  en er weer nieuwe passagiers bijkwamen. We kwamen laat in Stockholm en moesten toen nog een camping zoeken in die grote stad van 17 eilanden.  In het donker vonden wij een camping en moesten toen de tent nog opzetten, gelukkig konden we nog wat eten in het restaurant. Op deze camping zijn we ook weer een paar dagen gebleven, om de stad te bezoeken. We gingen met de metro naar het centrum, we zaten nl. 22 km van het centrum af. Ik werd op 15 augustus 65 jaar , dus we hebben mijn verjaardag in Stockholm gevierd. We hadden geluk bij het wisselen van de Koninklijk Wacht: het gebeurde met alle militairen een grote show, dit is alleen 's zomers het geval. We hebben ons goed vermaakt in de stad, even wat anders al het platteland. Ben ook even naar de kapper geweest, kreeg korting in verband met mijn leeftijd...

Na een paar mooie dagen in Stockholm zijn we weer op pad gegaan, gelukkig konden we weer wat lezen en begrijpen. De eerste grote plaats die we tegenkwamen was Nyköping, hier hebben we ook overnacht, het was weer even wennen met meer verkeer op de weg, maar vergeleken met Nederland toch rustig....  Nyköping werd het landschap weer ruiger en bergachtig, dus ook dit was weer wennen. Bij Sâter zijn we de Bravik overgestoken naar Skenås dit was korter en mooier. Een rustig traject naar onze volgende camping in Söderköping De volgende dag fietsen we door het mooie Zweedse landschap, bossen en heidevelden en wat kleinere dorpjes, dit geeft een lekker gevoel, een zijn met de natuur. In Gambleby hebben we de camping opgezocht, mooie camping aan zee met de gebruikelijke uitstekende voorzieningen. In Hjorteds kwamen we de volgende dag bij een museum met brommers en motoren, na deze uitgebreid te hebben bezocht, zijn we naar Hjulsfred gereden voor de nacht. De volgende bestemming was Kosta, hier wilden we naar de glasfabriek gaan. We zijn hier 2 dagen gebleven, om vervolgens 2 rondritten te maken langs diverse glaswerken en outlets om deze te bezoeken. (glasblazen is een hobby van mij, ik beoefen deze kunst graag bij de glasblazerij in Leerdam), 

Kosta verlaten om vervolgens verder door Zuid-Zweden te rijden naar Ystad. Onderweg kwamen we nog enkele musea's tegen waaronder , glashutte , papier en treinmuseum , hier hebben wij uitleg gehad van hoe men vroeger papier maakte.Op een camping kregen we van een Duitse dame waxine-lichtjes zodat we onze batterijen van onze lamp konden besparen , aardig van haar. Het traject was nog steeds heuvelachtig en een prachtige natuur . Hoe dichter we bij Ystad kwamen des te drukker het verkeer werd  , dit was weer even wennen na al die rustige wegen door de natuur . In Ystad hebben we de nacht doorgebracht , om de volgende dag met de veerboot naar het Deense eiland Bornholm te varen . Met de vleugelboot naar Rønne , in deze plaats hebben we ons tentje op de camping neergezet , hier zouden we een paar dagen blijven , om het eiland kris kras over te fietsen . We hebben diverse plaatsen bezocht waar we een visrokerij,glasblazerij en een rijtuig-museum hebben bezocht. 'S avonds heb ik nog enkele keren in de haven gevist , terwijl Greta zat te lezen . Het eiland is zeer heuvelachtig en bied steeds weer andere vergezichten met als opvallenheid de aparte vorm van de kerken . Na enkele dagen hebben we ons weer gereed gemaakt voor vertrek naar Duitsland . Vanuit Rønne vaarde we naar Sassnitz op het eiland Rügen (oude Oost-Duitsland).

Op dit eiland zouden we ook een paar dagen blijven , maar een camping was een probleem (druk) dus kwamen we bij een B & B terecht . Op het eiland zouden we ook nog wat kennissen ontmoeten . Het eiland heeft veel te bieden , mooie kalkrotsen , prachtig slot , De rasende Roland (stoomlocomotief met dienstregeling) dan nog het complex Prora (Hitlers vakantiepark wat nooit gebruikt is) nu een Jeugdherberg en een museum . Mooie gebouwen voor de functionarissen  die in Oost-Duitsland het voor zeggen hadden . De stranden met authentieke strandstoelen en mooie pieren de zee in. Een eiland waar je ,je best kan vermaken en mooie tochten kan wandelen en fietsen.

Maar ja we moeten weer verder , nu zetten we onze reis verder langs de Poolse grens , door mooie plaatsen Greifswald  en Anklam.Tussen deze plaatsen ligt het mooie natuurgebied Usedom . Hier kom je vele verschillende soorten wegen tegen , kinderkopjes , diverse soorten betonplaten en onverhard . (avontuurlijk) Dan rijden we naar Oranienburg via Feldberg , Liebenwalde en Templin .Even voor Templin kwamen we een massagraf tegen die pas 1990 ontdekt was . (er zijn dingen gebeurt die het daglicht niet konden verdragen) Onderweg zijn  we  gevraagd door het toeristenbureau hoe wij als toerist dit gebied vonden ,wij kunnen zeggen het is een prachtig traject . Oranienburg is gelinkt aan ons Koningshuis met grootse gebouwen . Vanaf hier zijn we verder gereden naar Havelberg a/d Havel ,daarna zijn we de Elbe gaan volgen tot aan Cuxhaven.

Langs de Elbe volg je eigenlijk het eerste deel de grens van het vroegere Oost en West - Duitsland , je komt nog veel gebouwen en herinneringen tegen uit die tijd.Ondanks het ondertussen lang geleden is dat de grens weg is zijn de verschillen nog steeds te zien , op sommige plaatsen zijn wat kleine musea's ingericht . In Witteberg zijn we naar een treinmuseum geweest , we reden door het plaatsje Hitzacker waar Prins Claus was geboren . De Elbe volgend kwamen we aan in Hamburg aan , waar we een paar bezoeken hebben gebracht , Mini - Wunderland (grootste modelspoorbaan) de haven en de oude Elbe-tunnel , diverse stadsdelen. Na Hamburg zij we verder gereden richting Cuxhaven het laatste stuk voor Cuxhaven is open en kaal landschap , de plaats  zelf is wel de moeite waard om deze te bezoeken.

Cuxhaven verlatend op weg naar Bremershaven een grote havenstad , prachtig futuristisch hotelgebouw voordat je met het pont de Weser oversteekt naar Blexen . Hier zijn we een nachtje extra gebleven voor we verder reden naar Bad Zwischanen waar we een paar dagen zijn gebleven , om daar wat tochtjes te maken , voor we verder reden naar Apen , waar we de leden van onze fietsclub zouden ontmoeten.

In Apen onze fietsen eens flink onderhanden genomen zodat ze weer fris en fruitig eruit zagen , voordat de leden er waren. Met de leden hebben we een paar dagen allerlei activiteiten ondernomen , Rondritten , Veenmusea bezocht , Railfietsen gedaan en een bezoek gebracht aan de grote scheepswerf van Mayer waar ze hele grote cruiseschepen maken. Na deze dag zijn we uit elkaar gegaan , wij zijn naar Bourtange gereden voor de nacht.

We waren weer in Nederland ,nu op weg naar Greta haar ouders , waar we en paar dagen zouden blijven voor we naar huis reden . Het weer was echt Nederlands voor we naar huis reden . Ik had gezegd de laatste dag wordt het zwaarst ,we wisten dat we de afsluitdijk over moesten. We waren er al vaker over gereden , maar nu had je het gevoel we willen nu weleens thuis zijn na vierhalve maand . Vrienden en familie die wachten thuis op ons , Het werd de zwaarste dag van onze tocht , bij vertrek van Greta ouders was de wind 7 beaufort , maar op afsluitdijk was hij opgelopen naar windkracht 10 . Ze wilden ons wel ophalen ,dat was onze eer te na. 

Het was een fantastische tocht die wij gemaakt hadden ,we hebben vele mooie dingen gezien en beleefd , weinig pech en heel goed weer ,meeste regen in Nederland . Dit is een beknopte beschrijving van onze tocht.(er komt een uitgebreide versie die is dan op te vragen via gasten boek)